O yıl, kahve tarlası bereketle dolmuştu. Ağaçlar cömertti, toprak bonkör… Ve tarla sahibi, bu bolluğu kutlamak için büyük bir şölen düzenlemeye karar verdi. Hayatlarında ilk kez iş dışında bir vesileyle bir araya gelen onlarca işçi, tarlanın ortasında yakılan büyük ateşin etrafında toplandı. Kimileri dans ediyor, kimileri ritim tutarak alkışlıyordu. Kalabalığın içindeki iki yabancıysa farklı iki noktadan sessizce izliyordu bu sahneyi. O an, bakışları buluştu. Kalabalığın gürültüsü susar, ateşin çıtırtısı duyulmaz oldu. Gözleri, ilk defa aynı zamanı paylaştı. Utangaç ama derin bir merakla, bakışlarını kaçırmadılar birbirlerinden. Genç adam bir cesaretle ayağa kalktı, kalabalığı yararak ona doğru yürüdü ve sessizce elini uzattı. Genç kız, büyülenmiş gibi karşılık verebildi. İkisi de hiç bilmedikleri bir ritmi taşıyordu bedenlerinde. Kalabalığın içinde adımlarını birbirine uydurarak dans ettiler. Gözleri sadece birbirini buldu, etraf bulanıklaştı. O sırada gökyüzü yavaşça kararmaya başladı. Kalabalık sessizleşti. Güneş, yavaşça Ay’ın arkasına doğru ilerliyor, gökyüzü ağır ağır kararırken ortalığı garip bir sessizlik kapladı. Güneş tutulması başlamıştı.